Heb je een vakantiehuis in het buitenland? Dan moet je het opnemen in je belastingaangifte, meer bepaald in Vak III. Je doet dit maar beter correct want de fiscus voert actief controles uit naar buitenlandse bezittingen. Wat moet je dan precies invullen?

Verhuurde vakantiewoning

Als je je tweede verblijf verhuurt, moet je de ontvangen huur aangeven. Het speelt geen rol of je de woning privé of beroepsmatig gebruikt. Je mag van de huurinkomsten de buitenlandse belastingen aftrekken die betrekking hebben op het vastgoed. Dit bedrag geef je aan bij de code 1130/2130. De fiscus hanteert een kostenforfait van 40%. Het saldo wordt opgeteld bij je andere inkomsten en belast aan het hoogste tarief.

Als je je vakantiewoning maar een deel van het jaar verhuurt, geef je de huurinkomsten aan voor de verhuurperiode. Voor de rest van het jaar geef je het proportionele deel van de brutohuurwaarde (zie verder) aan.

Niet-verhuurde vakantiewoning

Als je niet verhuurt, ontvang je geen rechtstreekse inkomsten. In dat geval moet je de gemiddelde jaarlijkse brutohuurwaarde aangeven. Dit zijn de huurgelden die het pand je zou opleveren als je het een volledig jaar verhuurt. Van die inkomsten mag je opnieuw de buitenlandse belastingen aftrekken die betrekking hebben op de woning. De fiscus brengt dan automatisch een kostenpercentage van 40% in mindering.

Wat is nu precies de brutohuurwaarde? Er bestaan geen vaste regels om dit bedrag te berekenen, wat al voer was voor tal van discussies. Daarom werd een rondzendbrief gestuurd in 2016, die stelt dat je een waarde mag gebruiken die door de buitenlandse overheid werd vastgesteld (cf. ons kadastraal inkomen). De brief geeft een voorbeeld uit Frankrijk maar kan ook gebruikt worden voor Nederland en Spanje. Je bent niet verplicht om deze waarde te gebruiken. Als de forfaitair geraamde huurwaarde in deze 3 landen hoger uitvalt dan de werkelijke huurwaarde, mag je nog steeds opteren voor de werkelijke huurwaarde.

Wat dan voor de andere landen? Daar moet je zelf de brutohuurwaarde correct schatten. Je kan dit doen met een vastgoedmakelaar of door de huurprijzen van gelijkaardige panden in de regio te vergelijken. Vaak geldt 5,3% van de verkoopwaarde van het huis als referentie. De buitenlandse betaalde belastingen voor het vastgoed mogen afgetrokken worden.

Belgische belastingen

Dat je je tweede verblijf in je belastingaangifte moet opnemen, wil niet automatisch zeggen dat je er nog eens Belgische belastingen op moet betalen. Het hangt ervan af of België een dubbelbelastingverdrag heeft gesloten met het land in kwestie. Zo’n verdrag bepaalt welk land het vastgoed mag belasten.

België heeft een dubbelbelastingverdrag gesloten met populaire vakantielanden als Frankrijk, Spanje, Italië, Portugal, Nederland, Zwitserland, Oostenrijk en Turkije. Hierdoor zijn de aangegeven inkomsten in België vrijgesteld van belastingen. Je moet ze wél aangeven omdat met je buitenlandse inkomsten rekening gehouden wordt om het belastingtarief te bepalen voor je andere inkomsten.

Is er geen dubbelverdrag tussen België en het land van je tweede verblijf, dan betaal je alsnog belastingen in België. Je geniet wel een belastingvermindering van 50% als je al buitenlandse belastingen op het vastgoed hebt betaald.